Wekelijks gaan we in gesprek met ouders over hun groene hart. Welke keuzes maken zij? Wat vinden ze belangrijk, wat juist niet en waar schuurt de groene opvoeding soms nog? Deze week kijken we mee met Lydia, die vindt dat duurzaam leven haar en haar gezin veel rust en leuke momenten geeft.
Naam Lydia Communicatie Adviseur Overheidsinstelling
Partner Bas PABO docent
Benne (13)
Tiemen (11)
Jildau (8)
Je geeft aan dat duurzaam opgroeien jou veel rust en leuke momenten geeft. Wat bedoel je daarmee?
Ja, dat klopt heel erg. Van jongs af aan hou ik al van schatten vinden in de Kringloopwinkel. Zo heb ik bijvoorbeeld ooit een hele mooie naaidoos gevonden met alles er nog in. Ook bijvoorbeeld hele mooie houten klosjes. Daar naai ik nu weleens een knoop mee aan voor de kleding van mijn gezin. Ik vind de geschiedenis van zo’n doos heel mooi. Want die doos is waarschijnlijk ooit van een vrouw geweest die er ook mee naaide en alles bij elkaar verzameld heeft. Ik merk dat ik daar echt van kan genieten. Dit laat ik ook zien aan de kinderen.
Zo had mijn zoon laatst een nieuwe zomerjas nodig en waren we op Koningsdag. Daar vond hij zelf een jas, die hem echt heel leuk stond en precies in zijn maat was. Nu doet hij die jas niet meer uit haha. Het voelt dan echt als een soort schat vinden, waar we op heel veel momenten lol van hebben. Het is ook gewoon een goed verhaal waar we om lachen met elkaar. Die positiviteit is ook wat we heel belangrijk vinden om door te geven. Ik merk ook een soort rust dat we niet altijd het nieuwste hoeven te hebben en we de dingen dragen waar we echt heel blij van worden.
Je hebt je kinderen dus ook aangestoken met het schat zoeken?
Zeker! Zelf doe ik mee met een Kleding doorgeef tas. Ik kan dan uitzoeken wat ik leuk vind en daar zelf ook weer spullen in stoppen.
De laatste keer zat er niet echt iets voor mij bij, willen mijn kinderen nog wel even in de tas kijken of er niet nog iets leuks in zit voor hen. Het geeft een soort Sinterklaas gevoel. De mogelijkheid dat er iets heel tofs in kan zitten, wat je vooraf niet eens hebt kunnen bedenken. Het is voor mij en ons een combinatie van avontuur, creativiteit en duurzaamheid en financieel is het ook nog eens heel leuk. Dat is een heel ander gevoel als iets in een winkel kopen waar je eindeloos kan zoeken naar de perfecte jas, die er dan in heel veel maten hangt.
Zelf heb ik ook een paar hele toffe items in mijn kast hangen. Echt stukken waarvan ik mezelf heel fijn voel en ik complimenten over krijg. Die kleding heb ik geruild via een Swap party en had ik anders echt niet zomaar gevonden in een winkel. Dus het is een hele leuke manier, al lukt dat niet altijd. Helemaal niet met kinderen.
Want wat maakt dat het soms lastiger is met kinderen?
Kinderen hebben soms echt nieuwe dingen nodig omdat ze ergens uit zijn gegroeid. Samen kijk we dan naar wat er nodig is, maar dat is niet altijd vintage te vinden. Hoewel we in een stad wonen gaan we dan niet winkelen. Daar is gewoon echt niks duurzaams te vinden en ik voel mezelf dan een soort wandelende CO2 uitstoot, ik kan dat echt niet aan mezelf uitleggen. Al die spullen die oneerlijk gemaakt moeten worden, vervoerd worden en veel grondstoffen kosten; dat voelen we ons niet fijn bij.
Online is er meer mogelijk. We kijken dan naar duurzame merken of pre-owned. Hierdoor vallen er al een heleboel keuzes weg. Het is dan in elk geval al een stuk duurzamer. Ook kopen we alleen wat we nodig hebben.
Aan tafel gaan we er ook wel op een luchtige manier het gesprek over aan met elkaar. Zo van; wie weet hoeveel water het kost om een t-shirt te maken? En dan raden met elkaar. Het wordt dan een soort spel en tegelijkertijd maakt het ook duidelijk waarom we de keuzes maken die we maken, zonder het heel zwaar te maken.
Hoe doe je dit richting je omgeving?
Wat leuk is, is dat we ook in een app groep zitten waarin we spullen aan elkaar uitlenen. Bijvoorbeeld als er een item nodig is voor een schoolfeestje zoals accessoires. Ik merk dat we dan op een hele laagdrempelige manier aan spullen komen in plaats van snel naar een goedkope en niet duurzame winkel te rennen en even iets te kopen wat we misschien een keer gebruiken. Het werkt aanstekelijk door dit met een groepje ouders samen te doen. Met elkaar hebben we altijd genoeg. Het is fijn om niet alles te hoeven hebben en dingen even te kunnen gebruiken via zo’n app of voor huishoudelijke dingen via Nextdoor.
In de ene omgeving merk ik dat dit meer de norm is dan in een andere omgeving. Heel belangrijk vinden we het om nooit bezig te zijn met te overtuigen, maar we stellen afhankelijk van de context wel vragen en gaan ervoor dat duurzaam leven steeds meer de norm wordt.
Zo was het werk van mijn man heel gebruikelijk om jaarlijks met een groep studenten te vliegen, daar heeft hij toen wel vragen over gesteld. Dit jaar vliegen ze niet. Dat vind ik mooi om te zien om die zaadjes met elkaar te planten en het gesprek aan te gaan. Maar soms is die ruimte er minder. Daar kan ik dan ook wel zoekend in zijn.
Bij mijn familie wordt bijvoorbeeld veel vlees gegeten, terwijl we dat thuis eigenlijk niet doen. Op een familiefeestje zat iedereen in een restaurant aan het vlees. Zelf kozen we hier niet voor maar onze jongens hadden nog nooit spareribs gegeten en dat was dus een mooi moment omdat een keer te proberen. Ik wil ze ook niet wereldvreemd opvoeden. Ze moeten wel weten wat een MAC of spareribs in dit geval is en de ruimte voelen hierin hun eigen keuzes te maken. Dus die ruimte krijgen ze ook tot een bepaalde hoogte. We gunnen ze ook echt hun eigen reis.
Dat is denk ik uiteindelijk het meest duurzaam; dat zij zelf vanuit een positieve flow duurzame keuzes leren maken in een wereld waarin heel veel mogelijk is!