Graag gaan we in gesprek met ouders over hun groene hart. Welke keuzes maken zij? Wat vinden ze belangrijk, wat juist niet en waar schuurt de groene opvoeding soms nog? Deze week kijken we mee met Hanneke. Zij wil graag een goede voorouder zijn.
Naam Hanneke, devisievanjohanna, project contentmaker, Duurzaam farmaceutisch consulent, muzikant.
Partner Arjan leraar Middelbare school
Floortje (9)
Lisa (7)
Je zegt dat je duurzaam farmaceutisch consulent bent. Wat kan ik me daarbij voorstellen?
Ja, dat klopt. In de farmacie worden veel genees,- en hulpmiddelen verspilt. Je kan hierbij bijvoorbeeld denken aan luiers die over zijn. Normaal worden die weggegooid. Ik zorg er samen met anderen voor dat dit niet gebeurt en deze middelen een nieuwe plek krijgen. Zo ben ik onder andere verbonden aan een apotheek. Het grappige vind ik dat ik er natuurlijk wel mee bezig ben, maar anderen niks op leg en dat mensen zelf met hun eigen ideeën naar mij toekomen. Bijvoorbeeld om papieren zakjes te gebruiken in plaats van plastic waar medicatie in kan. Ik vind het zo mooi om met elkaar te bouwen aan een systeemverandering!
Heel gaaf! En duurzaamheid komt dus ook terug bij het opgroeien van jullie kinderen?
We zijn heel erg bezig met goede voorouders zijn. Dat we nu keuzes maken die we over 20 of 30 jaar als onze kinderen volwassen zijn en misschien zelf ook kinderen hebben, kunnen uitleggen. Dat betekent dus dat bij de keuzes die we maken kijken naar de lange termijn in plaats van naar de korte termijn.
Hoe ziet dat eruit bij jullie?
We vinden het heel belangrijk dat we met elkaar het gesprek aangaan. Dat we onze meiden leren nadenken dat wat we doen ertoe doet, maar ook vooral dat ze nadenken over waarom we doen wat we doen. Door gesprekken, vragen en kritisch kijken leren ze een mening te vormen over zichzelf maar ook over de dingen die ze om hen heen zien, bijvoorbeeld op het Jeugdjournaal. Bij de oudste merken we ook dat zij hierdoor ook gesprekken aangaat met anderen. Dat zit ook in haar karakter.
Zo heeft ze bijvoorbeeld een keer bij een vriendinnetje aangeven dat ze geen vlees wilde en ook het gesprek aanging waarom dat meisje wel vlees wilde eten. Nu eet dat meisje net als wij ook vegetarisch/vegan. Ik vind het heel gaaf om te zien dat het zo werkt. Ook al hoeft dat van mij niet. Geen blad voor de mond nemen, is ook haar karakter. Ik verwacht dus van haar niet dat ze dit doet.
Dus ze hoeft van jou niet het gesprek aan te gaan, maar dat is gewoon wie ze is?
Zeker. Zelf ben ik veel minder van de discussie aangaan, maar zij doet dat gewoon op een open en respectvolle manier. Daarin lijkt ze op mijn man haha.
Maar mogen zijn wie ze is, daar wil ik haar volledig in steunen. Dat is ook iets wat ik vanuit huis heb meegekregen. Mijn ouders waren beiden enthousiast over alles wat ik deed, ook al nam ik bijvoorbeeld veel oorpiercings. Ze steunden mij volledig en dat is ook iets wat wij onze dochters willen meegeven. Dat we hen onvoorwaardelijk steunen in de keuzes die zij maken los van wat er in de maatschappij daarin van het bewust en onbewust verwacht wordt. Ze zijn ook allebei heel creatief. Ik denk dat dit ook nodig is om een ander soort maatschappij te bouwen. Al vinden we rust en regelmaat ook echt heel belangrijk. Dus het is wel een vrijheid binnen kaders.
Eerder gaf je aan ook vooral vegan te eten. Schuurt dat weleens met dat jullie hen willen steunen bij wie ze zijn?
Eigenlijk niet zo. In huis eten we gewoon vooral plant-based. Buitens huis is dat nog wel eens een stuk lastiger ook omdat het bij ons in de provincie nog veel minder gebruikelijk is. Zo zijn producten gewoon ook niet in een supermarkt verkrijgbaar. Ik merk wel dat mensen om ons heen hun best ervoor willen doen anders te koken, maar als ze dan een keer vlees eten vind ik dat ook niet zo erg. Thuis laten we onze eigen waarden en normen zien, maar we vinden het heel belangrijk anderen ook in hun waarde te laten. De oudste gaat haar spreekbeurt houden over vega/vegan eten maar ik vind het dan ook echt belangrijk dat het ook het past binnen de school. Dus dat hebben we ook echt overlegd. Het was gaaf om te zien dat de school hier open voor staat.
Mooi dat jullie de ander in je waarde laten ook heel belangrijk vinden.
Het vriendinnetje eet nu geen vlees meer, maar ze vliegen nog wel drie keer per jaar. Terwijl wij vliegschaamte hebben. Onze meiden hebben dus nog nooit gevlogen. Maar daar zeggen we dan niks van. Wij doen het op onze manier en dat is anders dan zij doen allebei is goed. Maar over een paar jaar zijn we 25 jaar bij elkaar. We zouden dan heel graag naar Amerika willen, maar daarvoor moeten we dan natuurlijk wel vliegen. Ik hoop dus dat de ontwikkelingen heel snel gaan of dat het dan echt goed gecompenseerd wordt. Als het een voor zo’n bijzondere gelegenheid is, vind ik dat het ook een keer moet kunnen. We zijn ook mensen ook moderne mensen die hele mooie uitvindingen hebben gedaan en waar we ook van mogen genieten. Zo bestellen we ook online kleding. Wetende dat wij het twee keer dragen en onze nichtjes ook. Dat is natuurlijk niet heel duurzaam maar wel snel en gemak binnen de hele drukke weken die we hebben. Dat is nog wel eens lastig, maar ook daarin laten we zien dat we niet perfect zijn. Het is ook elke keer best een uitzoek klus hoe we dingen anders kunnen doen. Voor mij is duurzaamheid iets wat altijd in ontwikkeling is. Ik vind het ook heel erg belangrijk om te kijken naar de dingen die we al wel doen. Omdat wij onze imperfectie laten zien, hoeven de meiden ook weer niet perfect te zijn.
Zijn er ook nog dingen die je niet genoemd hebt die je wel belangrijk vindt bij het duurzaam opgroeien?
Zelf zijn we best actief. Ik ben bijvoorbeeld actief lid bij Partij voor de Dieren en het burgerinitiatief De eetbare stad in Bergen op Zoom. Een van de dingen die we doen is dat elke baby die geboren wordt krijgt zijn eigen fruitboom krijgt. De meiden gaan dan graag mee en natuurlijk vertellen we ook dan weer waarom we doen wat we doen.
Ook familie betrekken we bij onze groende keuzes. Zo krijgen de meiden een cadeau met hun verjaardag in plaats van heel veel kleine dingen die anders gekocht zouden worden. Zij staan hier inmiddels ook echt achter. Los van alle ruimte die al die spullen innemen, kost het geld, en moet het gemaakt en vervoerd worden. Een cadeau is dus goed voor ons en voor de wereld!