In onze maatschappij wordt succes afgemeten aan status, macht en geld. Dit begint al vanaf dat kinderen naar school gaan. Er moet zo hoog mogelijk gepresteerd worden, zodat er later een goede baan met dito salaris verdiend kan worden. Het goede salaris kan leiden naar een mooi en het liefst groot huis, een mooie auto. Om mee te kunnen draaien in onze kapitalistische maatschappij, worden er veel spullen gekocht om indruk mee te maken op anderen. Spullen die we niet nodig hebben en vervolgens ongebruikt in onze mooie huizen belanden. Hoe meer geld, hoe duurder het huis hoe mooier de auto, hoe beter we geslaagd zijn. Volgens onze maatschappij dan.
Want aan dit uiterlijk mooie plaatje hangt een hoge prijs. De prijs van ons eigen welzijn. Hoge cijfers rondom depressie en burn-outs, verslavingen, obesitas, slapeloosheid en zo kan ik nog wel even door gaan. Steeds meer mensen vallen uit in de maatschappij die we met z’n allen gecreëerd hebben. En dus zijn er medicijnen om alle klachten te verminderen, groeien coach praktijken als paddenstoelen uit de grond en is alles erop gericht om zo snel mogelijk weer mee kunnen in onze ratrace van onze maatschappij.
Zelf zat ik tien jaar geleden ook in deze ratrace en duwde ik alle signalen dat het niet goed ging, hard weg. Terwijl het belangrijke signalen zijn. Signalen dat het anders moet. Dat succes niet draait om hoge salarissen, maar om mentale gezondheid, doen waar je goed in bent en blij van wordt. Dat het draait om verbinding met jezelf, de ander en de aarde. Dat is wat geluk geeft, en maakt dat mensen hun leven als betekenisvol ervaren.
Naast de hoge prijs van ons eigen welzijn, hangt er zo mogelijk een nog groter prijskaartje aan het welzijn van de wereld. Al onze aankopen, grote huizen en auto’s hebben een enorme impact op het welzijn van de wereld. De rij van nadelen is een open deur en eindeloos lang; grondstoffen raken op, er zijn minder dier- en plantsoorten, en er zijn veel mensen die tegen te lage prijzen voor onze spullen werken, die vervolgens met veel brandstof naar onze huizen vervoerd moeten worden.
Welke definitie van succes we door willen geven, begint in de opvoeding en op scholen.
Gelukkig vraag ik mezelf samen met vele anderen, steeds vaker af wat we willen doorgeven. Welke maatschappij willen we bouwen? Welke waarden willen we meegeven aan onze kinderen? Welke definitie van succes willen we doorgeven?
Dan gaat het niet over de ander maar over onszelf. Ook in de opvoeding. Hoezeer hang jij als ouder aan hoge cijfers of de perfect gekleurde kleurplaat? Moet jouw kind voldoen aan een uiterlijk plaatje? Wanneer vind je jouw kind geslaagd? Of samengevat; aan welke maatschappij en wereld bouw jij?
Je hebt zelf de keuze of je wil bijdragen aan problemen of aan oplossingen.
Op dit moment is het grootste deel van de maatschappij gericht op ongelijkheid en dus het vergroten van de problemen. Wanneer je bij wil dragen aan oplossingen, vraagt dat bewust stil te staan. De vraag is dus, welke keus wil je maken?