Twee is nee. Een zin die je vast vaker gehoord hebt of misschien wel dagelijks ervaart.
Je peuter die krijsend op de grond ligt omdat hij z’n jas niet aan wil, of niet in een fietszitje wil of…er zijn eindeloos veel momenten te bedenken.
Want inderdaad, twee betekent echt nee.
Veel ouders zullen het soms best wel irritant vinden, want je kan niet eventjes snel iets doen als je peuter er anders over denkt. Waar vaak over op een negatieve manier over deze fase geschreven; het heet ook wel de peuterpubertijd, is heel lastig en irritant als ouder en sluit helemaal niet aan op het schattige beeld wat er is vanuit de eerste jaren van je kindje.
Maar bij holistisch kijken gaat het om kijken naar de ontwikkeling van kinderen. Als je gaat begrijpen waarom je peuter nee zegt en doet en waarom het zo’n belangrijke fase is, ga je er vast anders tegenaan kijken!
Tijdens de zwangerschap, babytijd en de eerste stapjes; je kindje is de eerste jaren heel veel bij jou. Dat is heel erg belangrijk voor een goede band tussen jou als ouder en je kind.
Door die sterke band leren kinderen dat er altijd een veilige plek is om naar toe terug te keren.
Die sterke band wordt ook wel hechting genoemd.
Een sterke hechting is de basis om te kunnen gaan ontwikkelen. Het kind voelt zich vrij om nieuwe dingen te ontdekken en leren. Ze weten ook dat als het even niet lukt, jij er als ouder bent om hen te helpen.
Door hen te helpen leren ze stapje voor stapje nieuwe vaardigheden.
En dan opeens, zo rond hun tweede levensjaar, willen ze met veel dingen niet meer geholpen worden. Ze willen het “selluf-doen” en zeggen heel veel “nee”.
Dat kan best een lastige fase zijn voor jou als ouder. Iets wat geen enkele ouder zal ontkennen.
Maar door nee te zeggen, maken kinderen zichzelf meer los van jou. En dat is super goed!
Die zelfstandigheid is namelijk nodig om zelf de wereld meer te gaan ontdekken en strakjes zelf naar school te kunnen. Ze gaan meer op hun eigen peuter beentjes staan in plaats van dat jij alles gaat bepalen. Ze worden kortom nog meer een individu.
De ‘nee’ tegen jou betekent een ‘ja’ naar hun eigen wensen, mening en ideeën.
Wanneer jij het belangrijk vindt, dat kinderen mogen worden wie ze zijn, is deze fase dus heel erg belangrijk!
Dat zie je ook terug in de natuur. Je zou het kunnen vergelijken met vogeltjes die uit hun nest leren vliegen en eerst nog steeds terugkomen.
Maar die band met jou als ouder is zo sterk; ze leren dat niet in een keer. Dat leren gaat in stapjes. Ze gaan oefenen met nee zeggen en selluf-doen. Met elke keer dat ze dat oefenen, gaan ze zichzelf iets meer losmaken. Gaan ze iets meer zelf kunnen en zeggen ze iets meer ja tegen hun eigen mening en wensen.
Natuurlijk blijft het soms wel lastig voor jou als ouder. Dat geldt voor alle ouders en dus waarschijnlijk ook voor jou. Een paar tips hoe je hier flexibeler mee om kan leren gaan;
De eerste en belangrijkste tip is; zeg heel veel ‘Ja’ tegen de ‘Nee’ van je kind. Dus ‘Ja, ik snap dat je zelf je sokken uit wil doen’. Wanneer jij ‘Ja’ wil en je kind ‘Nee’ krijg je strijd. De strijd hoef je niet te voeren als je meegaat in de ‘Nee’ door ‘Ja’ te zeggen. Dat kan je ook doe door hen te laten kiezen uit twee dingen. ‘Ga je zelf je jas uit doen of je sokken?’.
Ga echt zien, hoe belangrijk deze fase is; als je echt begrijpt welke ontwikkeling je kind doormaakt, wordt deze fase makkelijker.
Geef vertrouwen; ‘Ga maar proberen om je sokken zelf uit te doen’.
Blijf in de buurt van je kindje en wees een vangnet: ‘Als het niet lukt, wil ik je helpen’.
Ja, deze fase kost tijd, liefde en veel aandacht. Dus calculeer die tijd ook in. Als het soepel gaat en je kan toch sneller weg dan je vooraf had bedacht, is dat alleen maar mooi meegenomen.
Het is een fase, alles gaat voorbij en deze dus ook. Wissel vooral je partner af, als het even teveel is. Driftbuien zijn niet te voorkomen; ze zullen erbij iedere ouder zijn.
Blijf wel grenzen stellen. Als iets te gevaarlijk is ook al ziet je kind dat anders, ben jij de ouder en moet je kind luisteren. En ja, waarschijnlijk levert dat dan strijd op. Gelukkig zijn kinderen van twee ook snel af te leiden. Dus ga over iets praten, laat iets zien of zing een liedje wat jouw kind leuk vindt.