Ken je dat vak nog? Topografie of ook wel topo genoemd..? Topografie wordt nog steeds op dezelfde manier geleerd wordt als in mijn geval, ruim 30 jaar geleden.
Mijn kinderen krijgen letterlijk dezelfde blaadjes mee naar huis als ik vroeger. Maar eigenlijk bestaat dit systeem nog vele decennia langer. Het is alsof we nog muziek luisteren op cassettebandjes terwijl er al lang gestreamd kan worden.
Bij mij thuis komen deze blaadjes dan ook altijd verfrommeld uit schooltassen. De weerstand om dit te leren spat er vanaf.
Wanneer we onze kinderen holistisch willen laten opgroeien, is het belangrijk om te gaan kijken waarom we onze kinderen bepaalde stof aanbieden. Wat leren we ze en waarom?
Dezelfde zoon die niet enthousiast is over de zijn topo blaadjes, heeft namelijk boven zijn bed een hele grote wereldkaart hangen. Iets wat je misschien niet zou verwachten na de vorige post. Hij is enorm leergierig en wanneer de samen de National Geographic lezen, kijken we op de kaart, waar de dieren leven en hoe ver dit van ons vandaan is. Hij ziet ook hoe klein Nederland is tov de rest van de wereld. Of als we Jeugdjournaal hebben gezien, kijken we waar op de wereld het nieuws vandaan kwam. En zo is er nog heel veel meer te ontdekken op dezelfde kaart.
Het is het volgen van de nieuwsgierigheid die alle kinderen van nature al hebben.
Topo is in dit voorbeeld een middel om meer van de wereld te weten te komen, om onderdeel te zijn van een groter geheel.
In het voorbeeld van het topografie blaadje, is het geen middel maar een einddoel. Namelijk kennis uit het hoofd leren om tot een cijfer te komen. Vaak wordt er dan geleerd voor een hoog cijfer om daarna de stof weer te vergeten.
Daarnaast wordt er binnen deze manier van leren alleen ingestoken op cognitieve vaardigheden (hoofd) en niet op bv sociaal emotioneel niveau (leren met hart en handen).
Daarnaast maken cijfers dat er winnaars worden gecreëerd en verliezers. Degene die makkelijk leren, halen het makkelijk hoge cijfers die maatschappelijk breed gewaardeerd worden en waar letterlijk voor geklapt wordt. Presteren zit in ons DNA. Het schoolsysteem is gebouwd om de economie weer op te bouwen en gericht op economische groei.
Onderwijs van nu vraagt naast economische vaardigheden ook ecologische en sociale vaardigheden.
In dat geval is topo geen einddoel maar een middel om tot kennis te komen. Zoals in het voorbeeld van mijn zoon. Het draait dan niet meer op het eindresultaat, maar op onderdeel worden van een groter systeem en je daartoe kunnen verhouden.
Wanneer we namelijk verbinding voelen met het systeem, willen we daar goed voor zorgen en kunnen we de relatie met Moeder aarde te herstellen. Om binnen de draagkracht van 1 aarde te kunnen leven, is duurzaamheid wat in ons DNA moet komen. Dan wordt er namelijk niet meer geklapt voor hogere cijfers, maar kijken we met de bril van welzijn, voor onszelf de ander en de wereld.
We gaan dan van anders denken naar anders doen en dat begint dus al bij topo blaadjes.
Comments