Graag gaan we in gesprek met ouders over hun groene hart. Welke keuzes maken zij? Wat vinden ze belangrijk, wat juist niet en waar schuurt de groene opvoeding soms nog? Deze week kijken we mee met Angela, die nadat ze duurzaam ging leven haar baan kon opzeggen om en nu rond komt van 1 salaris.
Naam: Angela (42) fotograaf/tekstschrijver. Creëert content voor impact ondernemers.
Partner: Bas (40) Operation Manager
Kinderen: Pip (6) & Lasse (1)
De meeste mensen denken veel geld nodig te hebben om duurzaam te kunnen leven, maar jij hebt gewoon je baan opgezegd! Vertel, hoe zit dat bij jou?
Het afgelopen jaar heb ik veel docu’s gekeken over klimaatverandering en de uitdagingen waar wij en onze kinderen momenteel voor staan. Na het lezen van diverse boeken op het gebied van duurzaamheid en met name de boeken van Dennis Storm: “Weg ermee” en “Als gezond verstand koning was” zijn we serieus naar ons leven en vooral de spullen in huis gaan kijken.
Waar gaven we onze tijd, geld en energie aan en wilden we dat nog wel? Stap voor stap hebben we opgeruimd. Het bleek dat we veel minder nodig hadden, dan we eerst dachten. Ook ben ik toen na gaan denken over waar ik mijn tijd en energie aan wilde geven, dat was werk waarmee ik een verschil kan maken en thuis kunnen zijn voor de kinderen in plaats van in de ratrace te stappen.
Met minder spullen hadden we ook minder geld nodig en dus hebben we de keus gemaakt, om mijn baan in loondienst op te zeggen. Daarmee is er veel ruimte gekomen voor het opzetten van mijn eigen bedrijf, waarmee ik me richt om met tekst en fotografie een verschil te maken in de wereld.
Wat een mooie keus! En hoe geven jullie dat door aan jullie kinderen?
Op heel veel manieren, maar we proberen ze vooral te laten genieten van wat er al is. De jongste speelt met het speelgoed van zijn grote zus of met de auto’s die nog van Bas zijn geweest vroeger. We kopen eigenlijk nauwelijks speelgoed voor hem; er is meer dan genoeg speelgoed om mee te spelen.
We zagen bij onze dochter dat kartonnen dozen ook altijd een magische aantrekkingskracht op kinderen hebben. Ze stimuleren de creativiteit van de kinderen. Ze gaan er in zitten en het is een auto of boot. Pip vind het heerlijk om er een mooi poppenhuis van te maken voor haar poppen. Ze kan er dan uren bezig zijn met ramen tekenen, bedjes maken etc. Van inpakpapiertjes van gekregen cadeaus maakt ze gordijnen of een dekbed.
Ook gaan we regelmatig met ze naar buiten: in de tuin of buiten op het pleintje spelen ze het liefst. In het weekend gaan we meestal ook even de natuur in. Naar het strand of naar het bos. Ook daar hebben ze niet veel nodig. Aan het eind van de dag hebben we een zak met schelpjes, takjes en kastanjes waar daarna thuis ook weer mee wordt gespeeld.
Het is niet zo dat we nu helemaal niets meer kopen, maar wanneer we iets nieuws kopen, kijken we of we het echt nodig hebben en of we het duurzaam of tweedehands kunnen kopen.
De lockdown heeft er ook voor gezorgd dat we in de buurt meer zijn gaan uitwisselen. Zo konden we onze kinderen ook laten zien dat er alternatieven zijn voor kopen.
Dat klinkt mooi om alternatieven te laten zien, maar lijkt me soms nog best lastig. Hoe doen jullie dat?
Pip was uitgekeken op haar puzzels en wilde wel graag weer eens een nieuwe maken. We vroegen in onze buurt app of er iemand nog wat puzzels had liggen om een middag mee te spelen. Spontaan werden er wel 10 puzzels gebracht en Pip was de hele middag stralend met de puzzels aan het spelen. Hier in de straat wisselen we regelmatig dingen uit: kookboeken/tuingereedschap, te veel gekocht eten etc. Het zorgt voor verbinding en het is leuk om er iemand anders blij mee te maken. Zo krijgen de kinderen toch ook onbewust mee dat je niet altijd iets weg hoeft te gooien of nieuw te kopen, maar dat er alternatieven zijn.
Het geeft veel rust om weinig tijd kwijt te hoeven zijn aan naar de winkel gaan, stapels speelgoed op te ruimen of te zoeken tussen al het speelgoed waar uiteindelijk niet eens mee gespeeld wordt.
Doen met de spullen die er al zijn vinden jullie dus belangrijk. Zijn er nog meer dingen die jullie belangrijk vinden?
Ja zeker, dat het op een positieve en speelse manier gebeurt. De jongste is nog een beetje te jong, maar de oudste willen we ook stimuleren om zelf keuzes te maken, zonder dat wij dingen opdringen. We willen graag op een positieve en enthousiaste manier bijdragen aan de wereld zodat dat de norm wordt. Op school luisterden ze laatst naar het liedje Red de Walvis van Kinderen voor Kinderen. Dat zorgde er bij de kinderen in de klas voor dat ze spontaan plastic in een andere afvalbak wilde gooien omdat ze dat dan kunnen recyclen. Ik vind het mooi dat kinderen door zo’n liedje op een positieve speelse manier anders gaan handelen.
En zijn er ook dingen waar jullie tegenaan lopen?
Ja, onbewust komt er toch nog heel veel speelgoed binnen via verjaardagstraktaties, kinderfeestjes, kleinigheidjes bij kindermenu’s etc, familie/vrienden die spontaan iets meenemen. Dat zijn vaak kleine (plastic) speelgoedjes waar helemaal niet mee wordt gespeeld, maar die de kinderen echt niet weg willen doen.
Soms is het nog wel zoeken hoe we daarmee om willen gaan.
En hoe gaat jullie omgeving ermee om?
Onze omgeving willen we niets opdringen. Met verjaardagen kan dat soms best lastig zijn. Eerder zeiden we dat het niets uitmaakte wat er gegeven werd omdat ze zoveel dingen leuk vinden. Maar nu maakt het ons wel uit. Daarom maken we verlanglijstjes met spullen die een lage impact hebben en praktische cadeaus zoals schoolspullen, leuke sokken, etc.
Ook vinden we het leuk om belevingen te vragen/geven in plaats van spullen. Toen de oudste laatst jarig was, kreeg ze bijvoorbeeld een nachtje weg met ons. Waar we precies naartoe gingen en wat we daar dan zouden gaan doen hielden we nog geheim tot de dag zelf. Ze vond het super spannend en leuk.
Moet er tot slot nog iets van je groene hart?
We hopen dat er steeds meer mensen op een positieve en enthousiaste manier met duurzaamheid aan de slag gaan, zodat onze kinderen en de generaties daarna ook nog van onze prachtige planeet kunnen blijven genieten.